نسخه چاپی
ارسال به دوستان
کشف شواهد و مدارک جدید درباره زندگی شخصی هیلتر
ایسنا: براساس مستند نشنال جئوگرافی، آدولف هیتلر، رهبری نازی‌ها یک مالیخولیای دیوانه و افسرده بوده که روزی 80 نوع دارو و قرص مصرف می‌کرده وبه مورفین، تریاک و کوکائین معتاد بوده است.
به گزارش دیلی میل، نشنال جئوگرافی در مستندی تلویزیونی بر مبنای اسناد و مدارکی که اخیرا از دکتر تئودور مورل، پزشک شخصی آدولف هیتلر، رهبر نازی‌ها در جنگ جهانی دوم به دست آمده، مشخص کرد که این پزشک روزانه 80 نوع قرص و دارو که ترکیبی از آمفتامین‌ها، مرگ موش و مورفین بوده برای هیتلر تجویز می‌کرده است.
براساس شواهد و مدارک موجود رایش سوم با قد یک متر و76 سانتی متری قصد داشته با این داروها خود را به "ابر مرد نازی"ها تبدیل کند. به طوری که مورخان و روانشناسان معتقدند این گونه تجویز دارو برای هیتلر وی را از فردی که عقده خود محوری داشت به قاتلی سادیسمی تبدیل کرد.
براساس این مستند به نام "عالم جنایتکار نازی؛ افشای مصرف مواد مخدر هیلتر"، پرفسور نصیر قائمی، روان پزشک مدعی است که سوء مصرف مواد توسط هیتلر دیوانگی و افسردگی وی را تشدید کرده و او را به فردی فاقد احساس تبدیل کرده بود.
این روان پزشک افزود: مشخص نیست که آیا رایش سوم به آمفتامین معتاد بوده یا خیر. اما چیزی که مشخص است ناتوانی دو قطبی اوست که استفاده از آمفتامین‌ها آن را بدتر می‌کرد. علت آن هم تغییر احوالات هیلتر بین سال‌های دهه 1930 تا 1940 میلادی است.
روزنامه میرور ایرلند یکسری نامه و اسناد پزشکی را درباره هیلتر منتشر کرده که از جمله آن ها می‌توان به مصاحبه‌های مورال، ششمین پزشک رایش سوم پس از جنگ جهانی دوم اشاره کرد.
در این گزارش محرمانه 47 صفحه‌ای آمده که هیتلر از اگزمای شدید، شکم دردهای مداوم و نفخ مزمن رنج می‌برده است.
هیچکس نتوانسته دردهای رهبر نازی‌ها را درمان کند تا آنکه مورل برای وی باکتری زنده تجویز کرد تا دردهای شکمی‌اش را تسکین دهد.
هیتلر، پس از آن مورال را برای 9 سال به عنوان پزشک شخصی خود استخدام کرد اگرچه معاونان رایش سوم لقب شیاد، پزشک قلابی شارلاتان و رئیس تزریقات رایش را به این پزشک دادند.
در این گزارش آمده است که هیتلر برای پاکسازی سینوزیت‌هایش و صاف کردن گلویش کوکائین مصرف می‌کرده و از قطره چشمی که 10 درصد آن را کوکائین تشکیل می‌داد. استفاده می‌کرده است.
همچنین زمانی که خمار بوده، دوز کمی از مواد مصرفی را به وی می‌دادند، تا به التماس بیفتد. در کمد داروهایش دکتر وی روغنی که مخصوص تمیز کردن اسلحه بود و مصرف آن برای انسان منع شده و همچنین قرص‌هایی ساخته شده از مرگ موش نگهداری می‌کرد.
روش مورل برای درمان هیتلر مناقشه برانگیز بود و سایر پزشکان معتقدند بودند که وی یک جاسوس دو جانبه است که سعی می‌کند تا رایش سوم را مسموم کند.
پرفسور نصیر قائمی افزود: برخی از بازجویان آمریکایی پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم این مساله را مطرح کردند که آیا این پزشک یک جاسوس دو جانبه بوده و قصد آسیب رساندن به هیتلر را داشته یا خیر.
براساس گزارش‌های موجود، مورل غده‌های پروستات وبیضه گاوهای نر جوان به هیلتر تزریق می‌کرده تا غریزه جنسی وی را بالا ببرد چرا که رایش سوم به مشکلات جنسی مبتلا بود.
علاوه بر این در یادداشت‌های این پزشک شخصی هیتلر آمده که رهبر نازی‌ها از سرطان هراس داشته و حتی درباره سرماخوردگی ساده نیز دچار پارانویا بوده است.
روزنامه آیریش میرور در گزارش خود نوشته که این پزشک در بازجویی‌هایش به بازجویان آمریکایی اعتراف کرد که به هیتلر افیون، مورفین، باربیتورات که یک ماده خواب آور است و آمفتامین می‌داده است.
این افشاگری‌ها منجر به این مساله شده که برخی از مورخان این گمانه زنی ر مطرح کنند که آیا رفتار وحشیانه و خشن هیتلر ناشی از اعتیاد وی به مواد مخدر بوده یا خیر.
هانس یوآخیم نئومان ، نویسنده کتاب "آیا رایش سوم وجود داشت؟" می‌گوید: تنها 48 ساعت پیش از خودکشی، هیلتر در صحت و سلامت کامل وصیت خود را اعلام کرد. وضعیت روانی او نیز عادی بود.
به گزارش دیلی میل، نشنال جئوگرافی در مستندی تلویزیونی بر مبنای اسناد و مدارکی که اخیرا از دکتر تئودور مورل، پزشک شخصی آدولف هیتلر، رهبر نازی‌ها در جنگ جهانی دوم به دست آمده، مشخص کرد که این پزشک روزانه 80 نوع قرص و دارو که ترکیبی از آمفتامین‌ها، مرگ موش و مورفین بوده برای هیتلر تجویز می‌کرده است.
براساس شواهد و مدارک موجود رایش سوم با قد یک متر و76 سانتی متری قصد داشته با این داروها خود را به "ابر مرد نازی"ها تبدیل کند. به طوری که مورخان و روانشناسان معتقدند این گونه تجویز دارو برای هیتلر وی را از فردی که عقده خود محوری داشت به قاتلی سادیسمی تبدیل کرد.
براساس این مستند به نام "عالم جنایتکار نازی؛ افشای مصرف مواد مخدر هیلتر"، پرفسور نصیر قائمی، روان پزشک مدعی است که سوء مصرف مواد توسط هیتلر دیوانگی و افسردگی وی را تشدید کرده و او را به فردی فاقد احساس تبدیل کرده بود.
این روان پزشک افزود: مشخص نیست که آیا رایش سوم به آمفتامین معتاد بوده یا خیر. اما چیزی که مشخص است ناتوانی دو قطبی اوست که استفاده از آمفتامین‌ها آن را بدتر می‌کرد. علت آن هم تغییر احوالات هیلتر بین سال‌های دهه 1930 تا 1940 میلادی است.
روزنامه میرور ایرلند یکسری نامه و اسناد پزشکی را درباره هیلتر منتشر کرده که از جمله آن ها می‌توان به مصاحبه‌های مورال، ششمین پزشک رایش سوم پس از جنگ جهانی دوم اشاره کرد.
در این گزارش محرمانه 47 صفحه‌ای آمده که هیتلر از اگزمای شدید، شکم دردهای مداوم و نفخ مزمن رنج می‌برده است.
هیچکس نتوانسته دردهای رهبر نازی‌ها را درمان کند تا آنکه مورل برای وی باکتری زنده تجویز کرد تا دردهای شکمی‌اش را تسکین دهد.
هیتلر، پس از آن مورال را برای 9 سال به عنوان پزشک شخصی خود استخدام کرد اگرچه معاونان رایش سوم لقب شیاد، پزشک قلابی شارلاتان و رئیس تزریقات رایش را به این پزشک دادند.
در این گزارش آمده است که هیتلر برای پاکسازی سینوزیت‌هایش و صاف کردن گلویش کوکائین مصرف می‌کرده و از قطره چشمی که 10 درصد آن را کوکائین تشکیل می‌داد. استفاده می‌کرده است.
همچنین زمانی که خمار بوده، دوز کمی از مواد مصرفی را به وی می‌دادند، تا به التماس بیفتد. در کمد داروهایش دکتر وی روغنی که مخصوص تمیز کردن اسلحه بود و مصرف آن برای انسان منع شده و همچنین قرص‌هایی ساخته شده از مرگ موش نگهداری می‌کرد.
روش مورل برای درمان هیتلر مناقشه برانگیز بود و سایر پزشکان معتقدند بودند که وی یک جاسوس دو جانبه است که سعی می‌کند تا رایش سوم را مسموم کند.
پرفسور نصیر قائمی افزود: برخی از بازجویان آمریکایی پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم این مساله را مطرح کردند که آیا این پزشک یک جاسوس دو جانبه بوده و قصد آسیب رساندن به هیتلر را داشته یا خیر.
براساس گزارش‌های موجود، مورل غده‌های پروستات وبیضه گاوهای نر جوان به هیلتر تزریق می‌کرده تا غریزه جنسی وی را بالا ببرد چرا که رایش سوم به مشکلات جنسی مبتلا بود.
علاوه بر این در یادداشت‌های این پزشک شخصی هیتلر آمده که رهبر نازی‌ها از سرطان هراس داشته و حتی درباره سرماخوردگی ساده نیز دچار پارانویا بوده است.
روزنامه آیریش میرور در گزارش خود نوشته که این پزشک در بازجویی‌هایش به بازجویان آمریکایی اعتراف کرد که به هیتلر افیون، مورفین، باربیتورات که یک ماده خواب آور است و آمفتامین می‌داده است.
این افشاگری‌ها منجر به این مساله شده که برخی از مورخان این گمانه زنی ر مطرح کنند که آیا رفتار وحشیانه و خشن هیتلر ناشی از اعتیاد وی به مواد مخدر بوده یا خیر.
هانس یوآخیم نئومان ، نویسنده کتاب "آیا رایش سوم وجود داشت؟" می‌گوید: تنها 48 ساعت پیش از خودکشی، هیلتر در صحت و سلامت کامل وصیت خود را اعلام کرد. وضعیت روانی او نیز عادی بود.
