نسخه چاپی
ارسال به دوستان
با همسر عصباني کنار بياييد!
براي همه زوج ها پيش آمده که با همسري که بسيار عصباني و خشمگين است، مواجه شده اند. در اين لحظات سخت است بدانيم چه بايد بکنيم.
به گزارش پايگاه خبري «تيک» (Tik.ir)، معمولا اتفاقي که مي افتد اين است که عصبانيت يک طرف به طرف ديگر نيز سرايت کرده و کار بالا مي گيرد؛ مشاجرات، بگومگوها، دعواها و حتي گاه توهين و تحقيرها و گاهي بدتر از آن کتک کاري ها نتيجه اين عصبانيت ها است.
اما چه مي شود کرد تا اين عصبانيت گاه ساده، تبديل به شرايط حاد و بحراني نشود؟ آيا در مقام همسر شخص عصباني، مي توان راهي پيدا کرد که عصبانيتش تبديل به شرايط بدتري نشود؟ چه واکنشي در مقابل خشم، آن را مهار مي کند؟ با عصبانيت و ناراحتي که در اين لحظات پيش مي آيد، چه بايد کرد؟
چگونه با همسر عصباني کنار بياييم؟
عصبانيت يک هيجان طبيعي و دفاعي است که در شرايط به خطر افتادن «خود» به وجود مي آيد و مانند هيجانات ديگر، وظيفه حفاظت از شخص را به عهده دارد اما خيلي از اوقات، اين هيجان در موقعيت نامناسبي بروز مي کند و نتايج بالعکسي را به دنبال دارد.
رفتاري که در حين تجربه اين هيجان اتفاق مي افتد، به عوامل مختلفي مانند وضعيت جسمي و شرايط بيولوژيک، ياد گرفته ها و عادات خانوادگي، نحوه مديريت هيجان، استرس هاي موجود در زندگي فرد، عوامل شخصيتي، عوامل خلق و خويي و چندين عامل ديگر بستگي دارد.
همچنين ميزان تجربه اين هيجان نيز ارتباط مستقيمي با نوع تفکر فرد در برابر اتفاقات دارد اما اين هيجان در زندگي مشترک نقش فوق العاده مهمي دارد. به عقيده جان گاتمن - روانشناسي که 20 سال بر روي زوج ها تحقيق کرده است - خشم و عدم مديريت مناسب و عصبانيت، از عوامل بسيار مهم شکست در زندگي مشترک است.
در آزمون پايان زندگي زناشويي که توسط گاتمن تدوين شده است مهمترين پاسخ به دست آمده در مورد زوج هايي که جدا شده اند، خشم و عدم مهار مناسب آن است.
چه کنيم؟
براي اينکه بتوانيم راحت تر با عصبانيت همسرمان کنار بياييم و آن را بهتر مديريت کنيم و همچنين از نتايج و عواقب نامناسب آن کم کنيم، بايد به نکات زير توجه داشته باشيم:
1- سريع قضاوت نکنيم
تقريبا در تمامي اوقات ما درست نمي دانيم دقيقا چه چيزي همسرمان را عصباني کرده است. فقط حدس مي زنيم و چنانچه بخواهيم با اين فرضيات و گمان هاي خود پيش برويم، ممکن است واقعيت را درست متوجه نشده باشيم و موضوع بدتر شود.
هر نوع قضاوت و پيشداوري برآمده از ذهن خود ماست و بسيار احتمال دارد که با واقعيت فاصله قابل توجهي داشته باشد؛ بنابراين در اولين ام سعي مي کنيم قضاوت هايمان را مديريت کرده و کناري نگه داريم تا باعث عصبانيت، ناراحتي يا هرگونه هيجان منفي ما نشوند. اول بايد بدانيم علت واقعي عصبانيت چيست، شايد چيزي که ما به آن فکر مي کنيم اشتباه باشد.
2- انتظاراتمان را کم کنيم
همسرمان از خيلي جهات مثل ژنتيک، تربيت خانوادگي، شرايط کنوني، شخصيت و موارد ديگر با ما متفاوت است؛ بنابراين مانند ما فکر نمي کند يا رفتارش در برابر اتفاقات، ممکن است به دليل تفاوت هاي گفته شده شبيه ما نباشد.
دانستن اين موضوع باعث مي شود از او انتظار زيادي براي داشتن رفتار مورد نظرمان نداشته باشيم؛ چرا که انتظار، معمولا زماني پيش مي آيد که احساس مي کنيم طرف مقابل مان همانند ما فکر مي کند و بايد رفتاري که مد نظر ماست داشته باشد.
اگر ميزان اين انتظار را پايين بياوريم، عصبانيت و رفتار خشمگينانه او غيرقابل تحمل به نظر نمي رسد، راحت تر با رفتارش کنار مي آييم و با آرامش بيشتري با او برخورد مي کنيم.
3- به خودمان نگيريم
خيلي وقت ها دليل عصبانيت سوءبرداشت ها و عدم درک درست از رفتار يا کلام طرف مقابل يا حتي مسائل حاشيه اي غيرمرتبط است. پس بهتر است در روبرو شدن با عصبانيت همسرمان، بلافاصله موضوع را به خودمان ارتباط ندهيم و به دنبال دليل واقعي عصبانيت باشيم. چه بسا دليل واقعي خشم وي مسائل غيرمرتبط با ما يا درک نادرست از رفتار ماست؛ نه دقيقا خود رفتار ما.
4- صبور باشيم و درجه تحمل خود را بالا ببريم
لازم نيست به سرعت واکنش نشان دهيم. موفقيت ما در مقابل عصبانيت همسرمان به ميزان صبوري ما بستگي دارد. چنانچه بتوانيم قضاوت خود را در گوشه اي از ذهن مهار کنيم و سريع به خود منتسب نکنيم، مي توانيم تحمل بيشتري نشان داده و صبورتر رفتار کنيم.
5- گاهي سکوت کنيم
بعضي وقت ها بهترين کار در مقابل فرد عصباني، سکوت در آن لحظه است؛ چرا که هر نوع پاسخي ممکن است طرف مقابل را برآشفته تر کند. اين سکوت باعث مي شود وضعيت بحراني، بدون درگيري رد شود و ما فرصت پيدا کنيم که در لحظات بعدي، پس از فروکش کردن عصبانيتش راحت تر با او صحبت کنيم.
يادمان باشد سکوت به معناي کوتاه آمدن نيست، بلکه فرصتي است که به همسر عصباني مان مي دهيم؛ چه بسا بعد از اين وقفه، خودش پيشمان شده و درصدد جبران برآيد.
6- قبل از هر عکس العملي دليل عصبانيتش را بپرسيم
عوامل زيادي مثل استرس ها، نااميدي و درماندگي ممکن است زمينه ساز رفتار همراه با خشم باشد. گاهي شخص عصباني بدون اينکه به دليل مشخص خشمش اشاره کند، رفتار نامناسبي بروز مي دهد؛ پس لازم است قبل از اينکه هر صحبت و واکنشي در برابر عصبانيتش نشان دهيم، از او سوال کنيم که چه چيزي باعث عصبانيتش شده است. خوب گوش کنيم تا دقيقا بفهميم چه شده است. به ياد داشته باشيم هرگز از «چرا» استفاده نکنيم، بلکه با «چيزي شده» دليل را جستجو کنيم تا معني بازجويي و بازپرسي را در ذهن همسرمان ايجاد نکند.
7- همدلي را فراموش نکنيم
سعي کنيم احساسش را خوب بفهميم، خودمان را جاي او بگذاريم و اين درک کردن را به او نيز نشان دهيم. چنانچه خوب به حرف هايش گوش کرده باشيم و موضوع را به خوبي فهميده باشيم، مي توانيم به راحتي احساسش را درک کنيم. لازم نيست حتما تاييدش کنيم، بلکه بايد بتوانيم احساسي را که داشته خوب از حرف هايش بيرون کشيده و به او بگوييم توانسته ايم همدلي کنيم. در بسياري از اوقات همين همدلي باعث مي شود فرد خشمگين آرام شده و خودش از رفتارش اظهار پشيماني کند.
8- به حل مسئله فکر کنيم
بهتر است به جاي پرداختن به رفتار همسرمان و انتقاد و گله به فکر راهکار باشيم و به همسرمان کمک کنيم تا بتواند راهي پيدا کند که مسئله اي که باعث عصبانيتش شده را حل کند. اين شيوه از برخورد با خشم، باعث کاهش اين هيجان مي شود.
همچنين با هم به اين موضوع بپردازيم که چگونه بايد اين خشم مديريت شود که دفعه بعد به رفتار نامناسبي ختم نشود. مواظب باشيم نصيحت نکنيم؛ انتقاد، توهين و تحقير نيز در هر حال روش مناسبي نيست بلکه با همسرمان همفکر شويم.
اگر در حل موضوع پيش آمده، خوب عمل کنيم، در آينده با مسئله مشابه روبرو نخواهيم شد و يادآوري اين اتفاق باعث آزردگي خاطر ما و همسرمان نخواهد شد.
9- در مورد احساس خودمان صحبت کنيم
ما هم موقع عصبانيت همسرمان اذيت شده ايم. بعد از اينکه همسرمان آرام شد براي او از احساس ناراحتي يا آزردگي که موقع عصبانيت او داشتيم اما بروز نداديم، صحبت کنيم. اگر بتوانيم بدون انتقاد به وي از اين احساس خودمان حرف بزنيم، به ما کمک خواهد کرد راحت تر او را ببخشيم و با اين موضوع کنار بياييم و ناراحتي ها را بر دوش نکشيم. همچنين باعث مي شود همسرمان هم از نتايج رفتار خودش بيشتر بداند و براي دفعات بعد بهتر خشمش را کنترل کند.
براي اينکه اين کارمان با موفقيت بالاتري همراه باشد، بهتر است صحبت مان را در اين مورد با خودمان و احساس خودمان شروع کنيم، بدون اينکه او را بابت اين ناراحتي مقصر بدانيم، فقط در مورد احساس مان حرف بزنيم.
*برترين ها
به گزارش پايگاه خبري «تيک» (Tik.ir)، معمولا اتفاقي که مي افتد اين است که عصبانيت يک طرف به طرف ديگر نيز سرايت کرده و کار بالا مي گيرد؛ مشاجرات، بگومگوها، دعواها و حتي گاه توهين و تحقيرها و گاهي بدتر از آن کتک کاري ها نتيجه اين عصبانيت ها است.
اما چه مي شود کرد تا اين عصبانيت گاه ساده، تبديل به شرايط حاد و بحراني نشود؟ آيا در مقام همسر شخص عصباني، مي توان راهي پيدا کرد که عصبانيتش تبديل به شرايط بدتري نشود؟ چه واکنشي در مقابل خشم، آن را مهار مي کند؟ با عصبانيت و ناراحتي که در اين لحظات پيش مي آيد، چه بايد کرد؟
چگونه با همسر عصباني کنار بياييم؟
عصبانيت يک هيجان طبيعي و دفاعي است که در شرايط به خطر افتادن «خود» به وجود مي آيد و مانند هيجانات ديگر، وظيفه حفاظت از شخص را به عهده دارد اما خيلي از اوقات، اين هيجان در موقعيت نامناسبي بروز مي کند و نتايج بالعکسي را به دنبال دارد.
رفتاري که در حين تجربه اين هيجان اتفاق مي افتد، به عوامل مختلفي مانند وضعيت جسمي و شرايط بيولوژيک، ياد گرفته ها و عادات خانوادگي، نحوه مديريت هيجان، استرس هاي موجود در زندگي فرد، عوامل شخصيتي، عوامل خلق و خويي و چندين عامل ديگر بستگي دارد.
همچنين ميزان تجربه اين هيجان نيز ارتباط مستقيمي با نوع تفکر فرد در برابر اتفاقات دارد اما اين هيجان در زندگي مشترک نقش فوق العاده مهمي دارد. به عقيده جان گاتمن - روانشناسي که 20 سال بر روي زوج ها تحقيق کرده است - خشم و عدم مديريت مناسب و عصبانيت، از عوامل بسيار مهم شکست در زندگي مشترک است.
در آزمون پايان زندگي زناشويي که توسط گاتمن تدوين شده است مهمترين پاسخ به دست آمده در مورد زوج هايي که جدا شده اند، خشم و عدم مهار مناسب آن است.
چه کنيم؟
براي اينکه بتوانيم راحت تر با عصبانيت همسرمان کنار بياييم و آن را بهتر مديريت کنيم و همچنين از نتايج و عواقب نامناسب آن کم کنيم، بايد به نکات زير توجه داشته باشيم:
1- سريع قضاوت نکنيم
تقريبا در تمامي اوقات ما درست نمي دانيم دقيقا چه چيزي همسرمان را عصباني کرده است. فقط حدس مي زنيم و چنانچه بخواهيم با اين فرضيات و گمان هاي خود پيش برويم، ممکن است واقعيت را درست متوجه نشده باشيم و موضوع بدتر شود.
هر نوع قضاوت و پيشداوري برآمده از ذهن خود ماست و بسيار احتمال دارد که با واقعيت فاصله قابل توجهي داشته باشد؛ بنابراين در اولين ام سعي مي کنيم قضاوت هايمان را مديريت کرده و کناري نگه داريم تا باعث عصبانيت، ناراحتي يا هرگونه هيجان منفي ما نشوند. اول بايد بدانيم علت واقعي عصبانيت چيست، شايد چيزي که ما به آن فکر مي کنيم اشتباه باشد.
2- انتظاراتمان را کم کنيم
همسرمان از خيلي جهات مثل ژنتيک، تربيت خانوادگي، شرايط کنوني، شخصيت و موارد ديگر با ما متفاوت است؛ بنابراين مانند ما فکر نمي کند يا رفتارش در برابر اتفاقات، ممکن است به دليل تفاوت هاي گفته شده شبيه ما نباشد.
دانستن اين موضوع باعث مي شود از او انتظار زيادي براي داشتن رفتار مورد نظرمان نداشته باشيم؛ چرا که انتظار، معمولا زماني پيش مي آيد که احساس مي کنيم طرف مقابل مان همانند ما فکر مي کند و بايد رفتاري که مد نظر ماست داشته باشد.
اگر ميزان اين انتظار را پايين بياوريم، عصبانيت و رفتار خشمگينانه او غيرقابل تحمل به نظر نمي رسد، راحت تر با رفتارش کنار مي آييم و با آرامش بيشتري با او برخورد مي کنيم.
3- به خودمان نگيريم
خيلي وقت ها دليل عصبانيت سوءبرداشت ها و عدم درک درست از رفتار يا کلام طرف مقابل يا حتي مسائل حاشيه اي غيرمرتبط است. پس بهتر است در روبرو شدن با عصبانيت همسرمان، بلافاصله موضوع را به خودمان ارتباط ندهيم و به دنبال دليل واقعي عصبانيت باشيم. چه بسا دليل واقعي خشم وي مسائل غيرمرتبط با ما يا درک نادرست از رفتار ماست؛ نه دقيقا خود رفتار ما.
4- صبور باشيم و درجه تحمل خود را بالا ببريم
لازم نيست به سرعت واکنش نشان دهيم. موفقيت ما در مقابل عصبانيت همسرمان به ميزان صبوري ما بستگي دارد. چنانچه بتوانيم قضاوت خود را در گوشه اي از ذهن مهار کنيم و سريع به خود منتسب نکنيم، مي توانيم تحمل بيشتري نشان داده و صبورتر رفتار کنيم.
5- گاهي سکوت کنيم
بعضي وقت ها بهترين کار در مقابل فرد عصباني، سکوت در آن لحظه است؛ چرا که هر نوع پاسخي ممکن است طرف مقابل را برآشفته تر کند. اين سکوت باعث مي شود وضعيت بحراني، بدون درگيري رد شود و ما فرصت پيدا کنيم که در لحظات بعدي، پس از فروکش کردن عصبانيتش راحت تر با او صحبت کنيم.
يادمان باشد سکوت به معناي کوتاه آمدن نيست، بلکه فرصتي است که به همسر عصباني مان مي دهيم؛ چه بسا بعد از اين وقفه، خودش پيشمان شده و درصدد جبران برآيد.
6- قبل از هر عکس العملي دليل عصبانيتش را بپرسيم
عوامل زيادي مثل استرس ها، نااميدي و درماندگي ممکن است زمينه ساز رفتار همراه با خشم باشد. گاهي شخص عصباني بدون اينکه به دليل مشخص خشمش اشاره کند، رفتار نامناسبي بروز مي دهد؛ پس لازم است قبل از اينکه هر صحبت و واکنشي در برابر عصبانيتش نشان دهيم، از او سوال کنيم که چه چيزي باعث عصبانيتش شده است. خوب گوش کنيم تا دقيقا بفهميم چه شده است. به ياد داشته باشيم هرگز از «چرا» استفاده نکنيم، بلکه با «چيزي شده» دليل را جستجو کنيم تا معني بازجويي و بازپرسي را در ذهن همسرمان ايجاد نکند.
7- همدلي را فراموش نکنيم
سعي کنيم احساسش را خوب بفهميم، خودمان را جاي او بگذاريم و اين درک کردن را به او نيز نشان دهيم. چنانچه خوب به حرف هايش گوش کرده باشيم و موضوع را به خوبي فهميده باشيم، مي توانيم به راحتي احساسش را درک کنيم. لازم نيست حتما تاييدش کنيم، بلکه بايد بتوانيم احساسي را که داشته خوب از حرف هايش بيرون کشيده و به او بگوييم توانسته ايم همدلي کنيم. در بسياري از اوقات همين همدلي باعث مي شود فرد خشمگين آرام شده و خودش از رفتارش اظهار پشيماني کند.
8- به حل مسئله فکر کنيم
بهتر است به جاي پرداختن به رفتار همسرمان و انتقاد و گله به فکر راهکار باشيم و به همسرمان کمک کنيم تا بتواند راهي پيدا کند که مسئله اي که باعث عصبانيتش شده را حل کند. اين شيوه از برخورد با خشم، باعث کاهش اين هيجان مي شود.
همچنين با هم به اين موضوع بپردازيم که چگونه بايد اين خشم مديريت شود که دفعه بعد به رفتار نامناسبي ختم نشود. مواظب باشيم نصيحت نکنيم؛ انتقاد، توهين و تحقير نيز در هر حال روش مناسبي نيست بلکه با همسرمان همفکر شويم.
اگر در حل موضوع پيش آمده، خوب عمل کنيم، در آينده با مسئله مشابه روبرو نخواهيم شد و يادآوري اين اتفاق باعث آزردگي خاطر ما و همسرمان نخواهد شد.
9- در مورد احساس خودمان صحبت کنيم
ما هم موقع عصبانيت همسرمان اذيت شده ايم. بعد از اينکه همسرمان آرام شد براي او از احساس ناراحتي يا آزردگي که موقع عصبانيت او داشتيم اما بروز نداديم، صحبت کنيم. اگر بتوانيم بدون انتقاد به وي از اين احساس خودمان حرف بزنيم، به ما کمک خواهد کرد راحت تر او را ببخشيم و با اين موضوع کنار بياييم و ناراحتي ها را بر دوش نکشيم. همچنين باعث مي شود همسرمان هم از نتايج رفتار خودش بيشتر بداند و براي دفعات بعد بهتر خشمش را کنترل کند.
براي اينکه اين کارمان با موفقيت بالاتري همراه باشد، بهتر است صحبت مان را در اين مورد با خودمان و احساس خودمان شروع کنيم، بدون اينکه او را بابت اين ناراحتي مقصر بدانيم، فقط در مورد احساس مان حرف بزنيم.
*برترين ها
