نسخه چاپی
ارسال به دوستان
ایندپندنت:
شاهزاده اندرو، جزیره شکنجه را تحسین می کند/در اینجا به معترضین می گویند، جاسوس ایران!
ویلسون می گوید، شاهزاده اندرو عاشق آن بود که در میان حاکمان مطلق خلیج [فارس] باشد و به قدری تحت تأثیر ابهت و شکوه ثروت آن ها قرار می گرفت که با چاپلوسی و تملق ناراحت کننده ای با آن ها رفتار می کرد. او در ادامه می افزاید در «نامه های تشکرآمیزی که او پس از هر سفر به بحرین برای میزبانان خود می فرستاد، به «هواپیمای کوچک من کنار هواپیمای فوق العاده شما پارک شده است» اشاره می شد
ایندپندنت نوشت: جمعه
این هفته در کنفرانسی که به مناسبت معرفی بحرین به عنوان کشور آزادی مذهب و
تساهل عقاید مختلف در لندن برگزار خواهد شد، شاهزاده اندرو، پسر ولیعهد
انگلیس و دوک یورک، سخنران اصلی خواهد بود. او در سخنرانی که در سفر ماه
گذشته خود به بحرین ایراد کرد، گفت: «من معتقدم آنچه در بحرین می گذرد،
برای بسیاری از مردم جهان سرچشمه امید و برای بحرینی ها مایه افتخار است.»
به گزارش سرویس بین الملل «تیک» Tik.ir، چنین توصیفی از بحرین جای تعجب دارد، چون دولت بحرین سابقه ای انکار ناپذیر در زمینه زندانی و شکنجه کردن معترضانی دارد که خواستار حقوق دمکراتیک برای شیعیانی هستند که بیش از 60 درصد جمعیت این کشور پادشاهی سنی آل خلیفه را تشکیل می دهند. وزارت امور خارجه آمریکا در گزارش سالانه حقوق بشر خود بدرفتاری های فراوانی را در این کشور مشخص می کند، مهم ترین آنها عبارتند از : «ناتوانی شهروندان برای تغییر دولت خود به طور صلح آمیز؛ دستگیری و زندانی شدن معترضان به اتهامات واهی، که این موضوع در برخی موارد به شکنجه شدن آن ها در زندان منجر می شود.» این گزارش توجه افکار عمومی را به واقعیتی جلب می کند که حاکی از آن است که «تبعیض هم چنان علیه مردم شیعه ادامه [داشته است]».
هیچ یک از این موارد نباید تعجب آور باشد. در ماه مارس سال 2011 میلادی دولت بحرین نوع بحرینی بهار عربی را سرکوب کرد و با معترضان و هر کس که با آن ها همکاری کرده بود، از جمله پزشکانی که تظاهرکنندگان مجروح را مداوا کرده بودند، به طرز بی رحمانه ای رفتار کرد. کمیسیون مستقل تحقیق و تفحص بحرین، که دولت بحرین آن را تشکیل داده بود، دست کم 18 شیوه متفاوت از خشونت یا آزار و اذیت زندانیان را برشمرد. این رفتارها مواردی همچون شوک های الکتریکی، ضربه زدن به کف پا با شیلنگ های لاستیکی، محرومیت از خواب و تهدید به تجاوز را شامل می شد. بیش از 30 مسجد متعلق به شیعیان، محل های تجمع مذهبی و مکان های مقدس آن ها با خاک یکسان شد، به این بهانه که این مکان ها پروانه ساخت نداشتند.
شاهزاده اندرو تجربه فراوانی و بحث برانگیزی درباره بحرین دارد. وی بارها به عنوان نماینده ویژه تجاری یا سرمایه گذاری به این کشور سفر کرده است. سیمون ویلسون، که از سال 2001 تا 2005 میلادی سمت معاونت سفارت انگلیس در بحرین را بر عهده داشت، درسال 2010 میلادی گزارش صریح و انتقادی از رفتار شاهزاده اندرو در نشریه «دیلی میل» منتشر کرد. او در مطلب خود نوشت که این شاهزاده انگلیسی را در جامعه دیپلماتیک انگلیس با عنوان دلقک دربار می شناسند.
ویلسون داستان هایی از خودپسندی، گستاخی و خودبینی اندرو نقل می کند. از گفته های او معلوم می شود که اندرو اصرار دارد که مستخدم مخصوص او باید یک میز اتوی شش پایه را حتی در هتل های پنج ستاره ای که او در آن ها اقامت می کند با خود ببرد تا شلوارهای او درست و دقیق اتو شوند.
ویلسون می گوید، شاهزاده اندرو عاشق آن بود که در میان حاکمان مطلق خلیج [فارس] باشد و به قدری تحت تأثیر ابهت و شکوه ثروت آن ها قرار می گرفت که با چاپلوسی و تملق ناراحت کننده ای با آن ها رفتار می کرد. او در ادامه می افزاید در «نامه های تشکرآمیزی که او پس از هر سفر به بحرین برای میزبانان خود می فرستاد، به «هواپیمای کوچک من کنار هواپیمای فوق العاده شما پارک شده است» اشاره می شد، و این تعریف برای آن بود که او خود را در مقابل آن ها کم اهمیت نشان دهد. این پرنس به طور رسمی در بحرین بود تا تجارت انگلیس را ارتقا بخشد، اما ویلسون می گوید که سفارت انگلیس وقتی حیرت زده شد که در میان گفتگوها برای فروش هواپیمای گشت زنی ساخت انگلیس، او به بحرینی ها توصیه کرده بود که آن را نخرند (بلکه اجاره کنند). ویلسون، بی نزاکتی ناشی از عقده حقارت را به اندرو نسبت می دهد و معتقد است که «نحوه رفتار او معمولاً توجه ما را به این واقعیت جلب می کند که این مسایل از حد فهم او خارج است.»
این مسائل خارج از فهم او در آن زمان و خارج از فهم او در حال حاضر بوده اند، با این تفاوت که اکنون خطرهای بیشتری وجود دارند. اندرو دیگر نماینده تجاری نیست. او در سال 2011 میلادی برکنار شد، اما هم چنان به دولت بحرین کمک می کند تا در حالی که به طور هم زمان سرکوب داخلی را افزایش می دهد، بتواند اعتبار بین المللی خود را دوباره به دست بیاورد. حمد بن عیسی آل خلیفه شاه بحرین، برای تاکید بیشتر بر روابط صمیمانه خود با خانواده سلطنتی انگلیس قرار است روز یکشنبه آینده برای تماشای مسابقه اسب دوانی باشگاه سلطنتی انگلیس با نام جام پادشاهی بحرین به لندن سفر کند.
مسابقاتی که شاهزاده اندرو قرار است آنرا افتتاح کند «این بحرین است!» نام دارد و قرار است فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین آن را برگزار کند. بتسی ماتیسون، دبیر کل فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین، به من گفت که این برنامه «برای جشن گرفتن تنوع فرهنگی و آزادی مذهبی ماست و این حقیقت که چندفرهنگ گرایی نه تنها هم چنان در بحرین باقی مانده است، بلکه در حال رشد و شکوفایی است، آن هم در زمانی که بسیاری از کشورها با بیگانه هراسی فزاینده و تنش های نژادی و مذهبی» مواجه هستند. متأسفانه واقعیت زندگی برای بیشتر مردم بحرین نوعی خشونت و فرقه گرایی فزاینده است. جوان مندز، مخبر ویژه سازمان ملل متحد در زمینه شکنجه، «ناامیدی شدید» خود را از تصمیم بحرین اعلام کرده است، زیرا این کشور سفر او را برای مدت نامعلومی به تعویق انداخته است. او هم چنین «با مردم بحرین که منتظر سفر من هستند و به ویژه قربانیان شکنجه و بد رفتاری با و خانواده هایشان» ابراز همدردی کرد.
جواد فیروز، نماینده سابق پارلمان بحرین، می گوید «به تازگی حمله به شیعیان به طور چشمگیری افزایش یافته است». فیروز که در لندن در تبعید به سر می برد، یکی از 31 شیعه بحرینی است که 18 ماه پیش به طور مستبدانه ای از ملیت خود محروم شده اند. او می گوید تاکنون دولت این کشور به تعهدات خود برای بازسازی 38 مسجد شیعه و اماکن تجمع مذهبی که با خاک یکسان شده اند، عمل نکرده است و خواستار آن است که محل اماکن آن ها تغییر داده شود، «اگر چه برخی از آن ها برای مدت 200 سال در محل های سابق قرار داشته اند». او می گوید فعالان شیعه که در پی دستیابی به حقوق مدنی خود هستند، جاسوس ایران لقب داده می شوند.
بحرین در آستانه درگیری شدیدتر فرقه ای میان شیعیان و اهل تسنن است. یک روحانی برجسته شیعه به نام شیخ حسین النجاتی، یکی از 31 شهروند بحرینی است که حق شهروندی شان لغو شده است. ماه گذشته به او 48 ساعت فرصت داده شد تا این کشور را ترک کند. ماه پیش، آیت الله شیخ عیسی قاسم، معروف ترین رهبر روحانی شیعه در این جزیره، دولت بحرین را به اعلام «جنگ علنی علیه فرقه شیعه» متهم کرد.
ممکن است همگان به درخواست آیت الله قاسم مبنی بر تداوم مخالفت عاری از خشونت گوش فرا ندهند. تعداد کسانی که در زندان های بحرین به سر می برند مشخص نیست، اما مخالفان، آماری در حدود 3.500 نفر را ارائه می کنند. علا شهابی، فعالی که در تبعید به سر می برد، می گوید: «با گذشت سه سال از زمان آغاز اعتراض ها، افرادی که خواستار عدم خشونت بوده اند تندرو اند، دولت بحرین همه رهبران عدم خشونت را که سابقاً تظاهرات خیابانی را رهبری می کردند، بازداشت کرده است ». وی معتقد است که جای خالی این گونه افراد را گروه های رادیکال پر می کنند.
در فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین از خانم مانیسون پرسیدم چگونه می تواند ادعا کند که تساهل و احترام به حقوق دیگران در بحران حاکم است در حالی که 31 فعال شیعه، از حق شهروندی خود محروم شده اند. او پاسخ داد: «پادشاه بحرین حق دارد تا بیش از مقوله حقوق بشر، همان گونه که در آمریکا، انگلیس و سایر کشورها مرسوم است، به امنیت ملی اهمیت بدهد.» او سوء ظن مخالفان را که می گویند فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین حتی در لندن نیز از حمایت مادی و معنوی دولت بحرین برخوردار است قاطعانه تکذیب می کند و می گوید این فدراسیون پیام آور «صلح، عشق، تفاهم و وحدت » است.
مردم بحرین به سادگی نمی توانند این ادعاها را انکار کنند چون وزارت کشور بحرین تهدید کرده است کسانی که ادعا کنند شکنجه در این کشور وجود دارد ؛ تحت پیگرد قانونی قرار خواهند داد. و اما شاهزاده اندرو نیز چنانچه در روز جمعه به تماشای مسابقه اسب دوانی برود، نقش کوچک، اما شرم آوری در کتمان تراژدی بحرن خواهد داشت.
به گزارش سرویس بین الملل «تیک» Tik.ir، چنین توصیفی از بحرین جای تعجب دارد، چون دولت بحرین سابقه ای انکار ناپذیر در زمینه زندانی و شکنجه کردن معترضانی دارد که خواستار حقوق دمکراتیک برای شیعیانی هستند که بیش از 60 درصد جمعیت این کشور پادشاهی سنی آل خلیفه را تشکیل می دهند. وزارت امور خارجه آمریکا در گزارش سالانه حقوق بشر خود بدرفتاری های فراوانی را در این کشور مشخص می کند، مهم ترین آنها عبارتند از : «ناتوانی شهروندان برای تغییر دولت خود به طور صلح آمیز؛ دستگیری و زندانی شدن معترضان به اتهامات واهی، که این موضوع در برخی موارد به شکنجه شدن آن ها در زندان منجر می شود.» این گزارش توجه افکار عمومی را به واقعیتی جلب می کند که حاکی از آن است که «تبعیض هم چنان علیه مردم شیعه ادامه [داشته است]».
هیچ یک از این موارد نباید تعجب آور باشد. در ماه مارس سال 2011 میلادی دولت بحرین نوع بحرینی بهار عربی را سرکوب کرد و با معترضان و هر کس که با آن ها همکاری کرده بود، از جمله پزشکانی که تظاهرکنندگان مجروح را مداوا کرده بودند، به طرز بی رحمانه ای رفتار کرد. کمیسیون مستقل تحقیق و تفحص بحرین، که دولت بحرین آن را تشکیل داده بود، دست کم 18 شیوه متفاوت از خشونت یا آزار و اذیت زندانیان را برشمرد. این رفتارها مواردی همچون شوک های الکتریکی، ضربه زدن به کف پا با شیلنگ های لاستیکی، محرومیت از خواب و تهدید به تجاوز را شامل می شد. بیش از 30 مسجد متعلق به شیعیان، محل های تجمع مذهبی و مکان های مقدس آن ها با خاک یکسان شد، به این بهانه که این مکان ها پروانه ساخت نداشتند.
شاهزاده اندرو تجربه فراوانی و بحث برانگیزی درباره بحرین دارد. وی بارها به عنوان نماینده ویژه تجاری یا سرمایه گذاری به این کشور سفر کرده است. سیمون ویلسون، که از سال 2001 تا 2005 میلادی سمت معاونت سفارت انگلیس در بحرین را بر عهده داشت، درسال 2010 میلادی گزارش صریح و انتقادی از رفتار شاهزاده اندرو در نشریه «دیلی میل» منتشر کرد. او در مطلب خود نوشت که این شاهزاده انگلیسی را در جامعه دیپلماتیک انگلیس با عنوان دلقک دربار می شناسند.
ویلسون داستان هایی از خودپسندی، گستاخی و خودبینی اندرو نقل می کند. از گفته های او معلوم می شود که اندرو اصرار دارد که مستخدم مخصوص او باید یک میز اتوی شش پایه را حتی در هتل های پنج ستاره ای که او در آن ها اقامت می کند با خود ببرد تا شلوارهای او درست و دقیق اتو شوند.
ویلسون می گوید، شاهزاده اندرو عاشق آن بود که در میان حاکمان مطلق خلیج [فارس] باشد و به قدری تحت تأثیر ابهت و شکوه ثروت آن ها قرار می گرفت که با چاپلوسی و تملق ناراحت کننده ای با آن ها رفتار می کرد. او در ادامه می افزاید در «نامه های تشکرآمیزی که او پس از هر سفر به بحرین برای میزبانان خود می فرستاد، به «هواپیمای کوچک من کنار هواپیمای فوق العاده شما پارک شده است» اشاره می شد، و این تعریف برای آن بود که او خود را در مقابل آن ها کم اهمیت نشان دهد. این پرنس به طور رسمی در بحرین بود تا تجارت انگلیس را ارتقا بخشد، اما ویلسون می گوید که سفارت انگلیس وقتی حیرت زده شد که در میان گفتگوها برای فروش هواپیمای گشت زنی ساخت انگلیس، او به بحرینی ها توصیه کرده بود که آن را نخرند (بلکه اجاره کنند). ویلسون، بی نزاکتی ناشی از عقده حقارت را به اندرو نسبت می دهد و معتقد است که «نحوه رفتار او معمولاً توجه ما را به این واقعیت جلب می کند که این مسایل از حد فهم او خارج است.»
این مسائل خارج از فهم او در آن زمان و خارج از فهم او در حال حاضر بوده اند، با این تفاوت که اکنون خطرهای بیشتری وجود دارند. اندرو دیگر نماینده تجاری نیست. او در سال 2011 میلادی برکنار شد، اما هم چنان به دولت بحرین کمک می کند تا در حالی که به طور هم زمان سرکوب داخلی را افزایش می دهد، بتواند اعتبار بین المللی خود را دوباره به دست بیاورد. حمد بن عیسی آل خلیفه شاه بحرین، برای تاکید بیشتر بر روابط صمیمانه خود با خانواده سلطنتی انگلیس قرار است روز یکشنبه آینده برای تماشای مسابقه اسب دوانی باشگاه سلطنتی انگلیس با نام جام پادشاهی بحرین به لندن سفر کند.
مسابقاتی که شاهزاده اندرو قرار است آنرا افتتاح کند «این بحرین است!» نام دارد و قرار است فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین آن را برگزار کند. بتسی ماتیسون، دبیر کل فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین، به من گفت که این برنامه «برای جشن گرفتن تنوع فرهنگی و آزادی مذهبی ماست و این حقیقت که چندفرهنگ گرایی نه تنها هم چنان در بحرین باقی مانده است، بلکه در حال رشد و شکوفایی است، آن هم در زمانی که بسیاری از کشورها با بیگانه هراسی فزاینده و تنش های نژادی و مذهبی» مواجه هستند. متأسفانه واقعیت زندگی برای بیشتر مردم بحرین نوعی خشونت و فرقه گرایی فزاینده است. جوان مندز، مخبر ویژه سازمان ملل متحد در زمینه شکنجه، «ناامیدی شدید» خود را از تصمیم بحرین اعلام کرده است، زیرا این کشور سفر او را برای مدت نامعلومی به تعویق انداخته است. او هم چنین «با مردم بحرین که منتظر سفر من هستند و به ویژه قربانیان شکنجه و بد رفتاری با و خانواده هایشان» ابراز همدردی کرد.
جواد فیروز، نماینده سابق پارلمان بحرین، می گوید «به تازگی حمله به شیعیان به طور چشمگیری افزایش یافته است». فیروز که در لندن در تبعید به سر می برد، یکی از 31 شیعه بحرینی است که 18 ماه پیش به طور مستبدانه ای از ملیت خود محروم شده اند. او می گوید تاکنون دولت این کشور به تعهدات خود برای بازسازی 38 مسجد شیعه و اماکن تجمع مذهبی که با خاک یکسان شده اند، عمل نکرده است و خواستار آن است که محل اماکن آن ها تغییر داده شود، «اگر چه برخی از آن ها برای مدت 200 سال در محل های سابق قرار داشته اند». او می گوید فعالان شیعه که در پی دستیابی به حقوق مدنی خود هستند، جاسوس ایران لقب داده می شوند.
بحرین در آستانه درگیری شدیدتر فرقه ای میان شیعیان و اهل تسنن است. یک روحانی برجسته شیعه به نام شیخ حسین النجاتی، یکی از 31 شهروند بحرینی است که حق شهروندی شان لغو شده است. ماه گذشته به او 48 ساعت فرصت داده شد تا این کشور را ترک کند. ماه پیش، آیت الله شیخ عیسی قاسم، معروف ترین رهبر روحانی شیعه در این جزیره، دولت بحرین را به اعلام «جنگ علنی علیه فرقه شیعه» متهم کرد.
ممکن است همگان به درخواست آیت الله قاسم مبنی بر تداوم مخالفت عاری از خشونت گوش فرا ندهند. تعداد کسانی که در زندان های بحرین به سر می برند مشخص نیست، اما مخالفان، آماری در حدود 3.500 نفر را ارائه می کنند. علا شهابی، فعالی که در تبعید به سر می برد، می گوید: «با گذشت سه سال از زمان آغاز اعتراض ها، افرادی که خواستار عدم خشونت بوده اند تندرو اند، دولت بحرین همه رهبران عدم خشونت را که سابقاً تظاهرات خیابانی را رهبری می کردند، بازداشت کرده است ». وی معتقد است که جای خالی این گونه افراد را گروه های رادیکال پر می کنند.
در فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین از خانم مانیسون پرسیدم چگونه می تواند ادعا کند که تساهل و احترام به حقوق دیگران در بحران حاکم است در حالی که 31 فعال شیعه، از حق شهروندی خود محروم شده اند. او پاسخ داد: «پادشاه بحرین حق دارد تا بیش از مقوله حقوق بشر، همان گونه که در آمریکا، انگلیس و سایر کشورها مرسوم است، به امنیت ملی اهمیت بدهد.» او سوء ظن مخالفان را که می گویند فدراسیون همکاری های مهاجران بحرین حتی در لندن نیز از حمایت مادی و معنوی دولت بحرین برخوردار است قاطعانه تکذیب می کند و می گوید این فدراسیون پیام آور «صلح، عشق، تفاهم و وحدت » است.
مردم بحرین به سادگی نمی توانند این ادعاها را انکار کنند چون وزارت کشور بحرین تهدید کرده است کسانی که ادعا کنند شکنجه در این کشور وجود دارد ؛ تحت پیگرد قانونی قرار خواهند داد. و اما شاهزاده اندرو نیز چنانچه در روز جمعه به تماشای مسابقه اسب دوانی برود، نقش کوچک، اما شرم آوری در کتمان تراژدی بحرن خواهد داشت.
